Aklımda hep ev, bizim ev, babam.
Aklımda ev, ev, ev...
Aklımda sorular: Evi ev yapan ne? Ev kimindir? Nedir?
Aklımda: Oyunbozan
Aklımda sorular: Farklı olmak neden suç olsun ki! Böylece delireceğim galiba diyordum.
Delirdikçe çiziyordum. Çizdikçe unutuyordum. Bu yüzden, duvar ben olmuştu, ben duvar. Zaten her şey hüsrandı. Çizdikçe çiziyordum. Çizerken aklımda kalan Selime Öğretmen oluyordu, bir tek o geziniyordu kafamda, yalnızca ona izin veriyordum.
(...)
(Sayfa 82)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder